Zijn rugzadels aan te bevelen

Op sociale media en internet wordt men regelmatig geconfronteerd met foto’s, teksten en aanbevelingen om “rugzadels” bij hennen te gebruiken. Sedert men diervriendelijkheid hoog in het vaandel voert, mag of moet geen enkel dier nog pijn lijden. In sommige gevallen verwonden de dieren zichzelf tijdens paringen of gevechten onder elkaar.

De hanen van bepaalde rassen zijn echte krachtpatsers die meer dan hun best doen om alle hennen in hun toom de nodige “munitie” te geven om bevruchte eieren te leggen. Zoals u zich best kan voorstellen, werkt elke paring, of ze nu geslaagd is of niet, mee aan de beschadiging van het verenkleed van de hen.

Om de paringsdrift van de haan minder storend en beschadigend te maken voor de hen, kan men hennen voorzien van rugzadels. Dit soort vestje kan op een diervriendelijke manier omheen het hennenlichaam aangebracht worden. Maar… er zijn echter ook nadelen aan verbonden:

• Het probleem van beschadiging van de hen door de paring van de haan is een natuurlijk gegeven. In eerste instantie zou men indien de hennen te erg beschadigd geraken op de rug, moeten overwegen of er wel voldoende hennen in de toom aanwezig zijn. In te kleine hennentomen is het logisch dat het steeds dezelfde (enkele) hennen zijn die in de klappen delen… . In dit geval kan men beter het aantal hennen vermeerderen. Indien dat wegens plaatsgebrek niet kan, zou men kunnen overwegen om de haan slechts enkele dagen bij de hennen te laten en hem daarna voor een tijdje af te zonderen. Dit kan helemaal geen bezwaar te zijn want een bevruchte hen legt minstens na de bevruchting nog een tiental dagen bevruchte eieren.
  
  Anderzijds zou men ook moeten onderzoeken of de sporen of de teennagels van de haan niet te scherp en te lang zijn. In dat geval kunnen die ingekort worden. De tot hiertoe beschreven oplossingen zijn elegant en kunnen als natuurlijk beschouwd worden.
  
  
• Mijn bezwaren tegen het gebruik van rugzadels hebben louter en alleen te maken met de gezondheidsproblemen die de zadels bij de hennen doen ontstaan. Natuurlijk wordt hun rug beschermd door het zadel maar de ongemakken voor het dier wegen niet op tegen de voordelen.
  
  
  • Iedere kippenhouder weet dat de dieren heel graag een stofbad nemen. Stel u nu voor dat de hennen met zo een jasje aan in het zand gaan rond baggeren. Dat zou een mooi spektakel zijn maar indien men de functie van dat zandbad nog eens even voor ogen haalt, komt het er op neer dat de dieren door zich in het zand te wentelen op die manier ongedierte en huidschilfers kwijtraken. Met een ingepakte rug en zijflank zal dat stofbad dus zeker niet het gewenst effect bereiken omdat te grote delen van het hennenlichaam bedekt zijn door het zadel.
    
    
  • Eveneens is het geweten dat elke kip per dag meerdere minuten (soms uren) doorbrengt met zich te toiletteren. Tijdens deze handeling passeren de meeste veertjes tussen de snavel van de kip om ze terug samenhangend te maken en ze gedeeltelijk weer in te vetten met het smeersel dat ze uit hun stuitklier halen. Hoe gaat zo een gezadeld dier haar toilet kunnen maken? Zeker niet naar behoren en het gevolg zal zijn dat de conditie van het verenkleed en wellicht ook van het dier zelf, achteruit gaat.
    
    
  • Omdat elk hok een aantal rode bloedmijten huisvest die tijdens de nacht de dieren belagen en bloed zuigen tijdens hun rooftochten, is het niet ondenkbeeldig dat die mijten bij het krieken van de dag de kippenlichamen niet zullen verlaten maar zich gaan terug trekken onder die zadels. Het is daar immers warm en donker. Twee elementen die de aangroei en de uitbreiding van een mijtenkolonie in de hand werken.Het zijn niet enkel de bloedmijten die zich daar kunnen verschuilen, ook andere luizen en ongedierte zal er zich comfortabel voelen omdat ze niet kunnen bereikt worden door de snavel van de hennen.
    

We kunnen dus besluiten dat zo’n zadel niet enkel voordelen oplevert.